O‘zbekistondagi Samarqandni ko‘plab jahon madaniyatlarining “chorrahasi” va “erish qozoni” sifatida ta’riflash mumkin.
Miloddan avvalgi VII -asrda tashkil topgan Afrasiyob deb atalgan shahar oʻzining eng katta yuksalishini 14—15-asrlarda Temuriylar hukmronligi davrida boshidan kechirgan.

Samarqandning asosiy diqqatga sazovor joylari Registon maydonidagi uchta madrasa, Bibixonim masjidi, Shohi-Zinda majmuasi, Guri Amir maqbarasi va Ulug‘bek rasadxonasidir.

2025-yilda Samarqandda UNESCO Bosh konferensiyasining 43-sessiyasi bo‘lib o‘tadi: yakunlangan 42-sessiya davomida tegishli rezolyutsiya qabul qilindi.

UNESCOning ijtimoiy tarmoqlardagi rasmiy sahifasida deb yozilgan.